DEMETRIUS I

I.

DEMETRIUS I

Antigoni Regis fil. cognomento Poliorcetes. Praelio victus a Ptolemaeo, prope Gazam, victorem mox superatum, Halicarnassi obsidionem solvere coegit. Dein a Patre missus, Pyreaeum occupavit, Munichiam solo aequavit, Demetrioqueve Phalereo pulso, cum Atheniensibus foedus iniit, qui proin diem ingressus eius in urbem σωτήριον, ipsum vero σωτῆρα appellarunt. Ab Antigono patre revocatus, Menelao, Ptolemaei duce, in Cypro, devicto, mox Ptolomaeo ipso navali praelio superato, Cyprum recepit. In Rhodi obsidione, non adeo felix. Graeciae civitatibus quibusdam libertate datâ, occupavit Corinthum et Sicyonem, pattemqueve insuper Peloponnesi, simulans se oppressis auxilio venire. Dein Graecorum Generalissimus Dux declaratus, superbiâ, sacrilegio et avaritiâ, praeclarum nomen non parum maculavit. In cruento ad Ipsum in Phrygia praelio, patre occiso, ipse Ephesum, hinc in Graeciam confugit, ab Atheniensibus non admissus. Quare biennio post urbem aggressus, eam expugnavit, in victos clemens. Rex Macedoniae (occasione dissidii inter Antipatrum seu Antigonum I. et Alexandrum, Antipatri filios, bene usus) declarari voluit, A.M. 3760. U.C. 459. Olymp. 121. A.C.N. 293. tenuitqueve Regnum, donec, Ptolomaeo Lagi, Lysimacho et Pyrrho contra Macedones moventibus a subditis pulsus, cum in Graecia non satis tutus esset, in Seleuci Syriae Regis manus se ipsum tradidit. A quo custodiae triennali traditus est, promisso tamen Regio sumptu, molliqueve victu, venationibus, omnibusqueve voluptatibus, quibus ille usus, minimum de salute anxius, in morbum ob incontinentiam incidit, ex quo periit. A M. 3769. U.C.468. Olymp. 123. Plutarch. in vita eius. Diodor. l. 19. et 20. Iustin. l. 16. et seqq. Appian. Alex. de bello Syr. Regum sui aevi pulcherrimus. Cum M. Anton. a Plutarcho comparatur. Philam urbem in Macedonia a matris nomine condidit. Steph. Eum excepit fil. Antigonus.

II.

DEMETRIUS I

Magnus Moscoviae D. successit Georgio I. Georgii II. praedecessor. Circa A. C. 1230.

III.

DEMETRIUS I

Soter. Syriae Regis fil. Seleuci Philopatoris, a quo Romanis obses erat datus. Quo tempore, Seleuco mortuo, huius frater Antiochus Epiphanes, dein fil, eius Antiochus Eupator, Regno potiti sunt. Hoc ille cum aliquandiu patienter tulisset, post mortem Epiphanis patrui, iam Ann. 25. natus, venationem simulans, Româ refugit, A. M. 3893. U. C. 392. Regnoqueve potitus, Antiochum Eupatorem, cum Lysia, neci dedit. Ab Alcimo, qui ab Eupatore Pontificatum Iudaeorum magno emerat, persuasus, Nicanorem Bacchidemqueve in Iudaeam misit, qui, regione vastatâ, incolas graviter afflixêrunt: Iudâ Maccabaeo, in praelio, contra Bacchidem interempto. Interea, cum intolerabilis vicinis evasisset, ab Alexandro Bala, qui Epiphanis se filium ferebat, praelio victus et interemptus est, A. 11. Regni 1 Macc. c. 7. v. 1. 4. et 2 Macc. c. 14. v. 1. 4. 5. 26. Ioseph. Antiq. l. 13. c. 1. 2. 7. 8. 16. Appian. de B. S. Iustin. l. 34. et 35. Strab. l. 16. Polyb. fragm. etc.